κωλάτος

κωλᾱτος, -η, -ο(ν) (Μ)

αυτός που έχει μεγάλα οπίσθια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κῶλος + -ᾶτος (< λατ. κατάλ. -atus), πρβλ. μυρωδ-άτος, σταρ-άτος].